De eerste sneeuw is gevallen. Toch nog een witte kerst ..vakantie. Het is 5 januari en mogelijk zijn de eerste goede voornemens bij hoge verwachtingen gesneuveld, zoals ook de sneeuw alweer is gesmolten bij te hoge temperaturen. Het gevoel van falen kan je hierdoor overmeesteren. Maar geen nood: je hebt een goede oefening gehad. Mensen zijn nou eenmaal naast talige denkwezens ook doen-dieren die ervarend leren. En de kans op slagen wordt iedere poging groter! Dus op voor een Faaltastisch jaar!

Als kind leerde ik schaatsen op Friese doorlopers (huh?) en met mijn x-beentjes sleten de leren bandjes van de schaatsen snel door, sneller nog dan sneeuw smelt bij 9 graden. Toch stond ik uren op het ijs en leerde uiteindelijk de techniek: het kijken naar anderen, de bewegingen visualiseren en het nabootsen maakten dat ik in ieder geval de slagen onder de knieën kreeg. En hier heb ik later bij Rollerskaten nog jarenlang plezier van gehad. Net als bij schaatsen hebben nog meer mensen leren fietsen door letterlijk te blijven vallen en opstaan. Volhouden dus maar.

Nu kan je op 1 januari natuurlijk denken “O ja, voornemens. Wat dit jaar eens aan te pakken?”. Ook kan je voorbereid, beter beslagen het ijs betreden, ook nog na 1 januari. Uitzoomen aan de hand van een paar vragen kan hierbij al helpen. In plaats van uit te zoeken waar je mee wilt stoppen, kan je vragen stellen als “waar wil ik eigenlijk mee beginnen?” en “wat is voor mij hieraan dan zo belangrijk?”. Je gaat aan de slag met je motivatie en waarden die ertoe doen. Je werkt aan de basis die nu, maar ook bij andere vraagstukken weer leidend kan zijn. Keuzes worden logischer. Niet altijd makkelijker, maar wel in lijn met hoe je wilt leven. Waardegericht dus.

Niet makkelijker, want hoewel duidelijk wordt dat bepaalde gedragingen niet echt bij je passen, komt ook de vraag “waarom doe ik het dan nog steeds?”. Confronterend dus! Gedachten en emoties zijn soms vruchtbaar, soms vluchtbaar (leveren vermijding op). Het wijntje bij een etentje kan een bewuste keuze zijn omdat het een feest voor de smaakpapillen is en je het als verbindend ervaart. Dezelfde wijn, en zeker in grote hoeveelheden, kan ook dienen als strijdmiddel  bij een gevoel zoals onzekerheid. Het onprettig gevoel wordt weggespoeld. Op de hele korte termijn wellicht succesvol, maar als het een soort medicijn voor het voelen wordt, ben je slechter af. Beter dus om de leeuw in de bek te kijken en aan de slag te gaan met die onzekerheid. Echter niet met als doel er (direct) vanaf te komen: iets dat er waarschijnlijk al geruime tijd is smelt niet zomaar als sneeuw voor de zon. Wel om te kunnen accepteren dat iets als onzekerheid erbij hoort en dat het je wellicht zelfs wat brengt. En het je niet hoeft te weerhouden van te doen wat je graag doet en belangrijk is.

Ook belangrijk is dat er naast de waardegerichte weg iets is dat je gaat (los)laten. En dat zal pijn doen, zelfs als het ‘een slechte gewoonte’ is. Soms omdat er een verslaving speelt, soms omdat we nou eenmaal gewoontedieren zijn. Vergelijk de ‘slechte gewoonte’ met een wilde kat die regelmatig zijn klauwen naar je uitslaat en alles in huis sloopt en onder pist. Naast de ook spaarzame momenten waarin de kat rustig is en wellicht zelfs je benen kopjes geeft is de situatie op korte of langere termijn onhoudbaar. De kat gaat weg en er komt rust. Een rust die ook een ongemakkelijke leegte kan geven. Hierdoor loop je de kans op het in huis halen van een ander ontembaar dier. Ook hierbij is het goed om te gaan kijken naar je waarden: wat wil ik echt? Wat past mij? En stappen in die richting zet. Dat ook nu de onzekerheid zich soms weer laat voelen, dat hoort er gewoon bij: je bent een mens!

Wil ook jij meer waardegericht leven, met en zonder de ongemakken, en kan je hierbij wat ondersteuning gebruiken? Kijk eens op mijn website: https://coachcreatie.com/ Je leest daar onder andere over ACT( Acceptance & Commitment Therapie) en coaching.